Όσα φέρνει η στίγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος...

Απέναντι ακριβώς απο το μπαλκόνι μου,βρίσκεται το μαγαζάκι του Κυρ Τάσου..γραφικός,κλασσικός ράφτης...ξέρει τα πάντα στην γειτονιά και πολλές φορές αναλαμβάνει καθήκοντα θυρωρού για όλους μας
" - κυρ Τάσο φεύγω για λίγο,δώσε τα κλειδιά στον άντρα μου,μόλις έρθει"
"- κυρ Τάσο,άμα δείς την γύφτισσα που μαζεύει ρούχα,βάλε μια φωνή και έφτασα..."
"- κυρ Τάσο,άμα δείς τον καρπουζά πάρε ένα μεγάλο και στα δίνω τα χρήματα.."

Αυτά κι άλλα τόσα ακούει καθημερινά ο Κυρ Τάσος και ποτέ του δεν λέει όχι.Εγώ απο τότε που γέννησα και έκατσα σπίτι απολαμβάνω την παρέα του απο το μπαλκόνι και κάπου κάπου του κατεβάζω κι ένα καφεδάκι και πίνουμε παρέα εξ αποστάσεως.Μου λέει πολλές ιστορίες μιάς και βρίσκεται στην γειτονιά πάνω απο 30 χρόνια...ξέρει τους πάντες και τα πάντα..καλά πολλές φορές τα παραλέει λιγάκι αλλά δεν πειράζει γιατί ένας κλασσικός ράφτης το κουτσομπολιό το 'χει στην τσέπη του!!!

Χθές το απόγευμα λποιπόν κοίταξα λίγο απο το παράθυρο μα ο Κυρ Τάσος δεν ήταν εκεί..σκέφτηκα πως ίσως πήγε να παραδώσει κανένα ρούχο...

Μετά απο μία ώρα τον ξαναθυμήθηκα γιτί έκανε αρκετό κρύο και είπα να του κατεβάσω λίγο ζεστό καφεδάκι...Δυστυχώς όμως αυτήν τη φορά είδα το 166 να το φωνάζει μία γυναίκα που μπήκε στο μαγαζάκι του και τον βρήκε πεσμένο κάτω στο πάτωμα γεμάτο εμμετό...Δεν είχε επαφή με το περιβάλλον και η "πλάκα" 'ηταν πως όσες φορές κι άν μιλήσαμε για όλους τους άλλους, ποτέ δεν μου είχε πεί κάτι για κείνον..ούτε το επίθετό του...Ο τραυματιοφορέας το ζήτησε μα κανείς μας δεν το ήξερε..όλοι τον φωνάζαμε ράφτη ή κυρ Τάσο!!!

Ερήμωσε το μαγαζάκι,πέσανε τα στόρια,εγώ πήρα στο σπίτι μου το αγαπημένο του πουλάκι και εκείνος τράβηξε στο Ιπποκράτειο χωρίς να έχει τις αισθήσεις του...Σε λίγες μέρες περίμενε την σύνταξή του,έκανε όνειρα αρκετά...σήμερα θα πάρω να μάθω τί κάνει και να έρθω σε επαφή με τους δικούς του.Η αγωνία μου μεγάλη λες κι είναι ένας πολύ δικός μου άνθρωπος...πώς να 'ναι άραγε σήμερα;;;είναι καλά;;

Προσεύχομαι για τον Κυρ Τάσο!