Θέλω να έρθει Χειμώνας...

Βαρέθηκα πια...θέλω να βρέξει,να έρθει το κρύο,ν'αγοράσω ξύλα,ν'ανάψω το τζακάκι μου να πάρω αγκαλίτσα τα μωράκια μου και να τρώμε σουβλάκια κρυφά το βράδυ με τον αντρούλη μου.

Κι αυτό το καλοκαίρι μας έχουν βρεί πολλά..αλλά δεν μας νοιάζει αφού έχουμε ο ένας τον άλλον και την υπέροχη αυτή πολυμελή οικογένεια μας...Ο κουμπάρος μου ο Πέτρος χθές βράδυ με κοίταξε και μου είπε "ά ρε μαμά Ιωάννα,πόση μεγάλη είναι η αγκαλιά σου!!"

Έχει δίκιο,θέλω όλους να τους φροντίζω και να μην τους λείπει τίποτα.Ίσως μια μέρα να μου ανταποδώσουν κι εμένα την τόση αγάπηπου τους έχω δώσει..'οχι με πράξεις αλλά με απλές κινήσεις ή ένα βλέμμα απλό απο τα μικρά μου που κάποτε θα μεγαλώσουν και εύχομαι να μουν πούν "μανούλα μου καλά που έχουμε κι εσένα!" Πολύ μεγάλη κουβέντα απο τα παιδιά μας. Θέλω όταν περάσουν τα χρόνια να γυρίσω πίσω το κεφάλι μου και να δω όλα τα παιδιά μου δίχως παράπονο για μένα...Ας με φωνάζουν οι άλλοι κιας με λένε χαζομαμά,κι ότι τα κακομαθαίνω..ΕΤΣΙ μ'αρέσει!να πίνω καφεδάκι με την κορούλα μου και να λέμε τα μυστικά μας,τα κουτσομπολιά μας..και το βράδυ να έρχονται και τα παλικαράκια μου και να μου λένε "άντε ρε μάνα πεινάμε!!!!"

Τέλειες εικόνες!!!!!

Φιλάκια!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κουβάρι οι σκέψεις...

Έχω μέρες να γράψω ,ίσως και μήνα...

θέλω πολύ να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία αλλά και πάλι διστάζω...

κι έτσι απλά θα σας μιλήσω για τα συναισθήματά μου που είναι μπερδεμένα και ταραγμένα για κάτι που έμαθα,για κάτι που είχα τις αμφιβολίες μου αλλά ποτέ δεν τόλμησα να το αντιμετωπίσω..μη μου ζητήσετε να σας πω,απλά μοιραστείτε τις σκέψεις μου και δώστε μου μία συμβουλή ή μία δική σας εμπειρία...

Κουβάρι οι σκέψεις,κουβάρι μπερδεμένο,μου πήρε ώρα,μέρες ,βδομάδες,αλλά μπόρεσα και το ξανατύληξα..αυτή τη φορά χωρίς κόμπους..και τώρα ήρθε η στιγμή που πρέπει να το βάλω σ' ένα συρτάρι,στο συρτάρι του παρελθόντος και να το κλείσω..εκεί πλέον ανήκει!

Ίσως όμως όσο ήταν ξετυλιγμένο ,μπερδεμένο να χτύπησε και ν' άγγιξε κάποιες ζωές..ίσως και την δική μου!

Είναι για κάτι που έμαθα μόνη μου,για κάτι που κάποιοι για τους δικούς τους λόγους κρύψανε και προσπέρασαν...

Ξέρω πως θα το ξεπεράσω και θα συνεχίσω...έτσι κι αλλιώς ανήκε στο χθες κι εκεί θα μείνει....

Δεν κρατώ κακία...απλά ρωτάω γιατί; γιατί δεν είχα το δικαίωμα να μάθω...

Ίσως αυτό το γιατί δεν μου το πουν ποτέ...ίσως πράγματι πρέπει να το βάλω πάλι πίσω στο συρτάρι και το κλείσω!