Η δουλειά ξεκίνησε...

Το τηλέφωνο χτύπησε,ό Πεντάλοφος μας περίμενε για να γνωρίσω απο κοντά άλλο ένα ξενοδοχείο ή μάλλον ξενώνα θα το λεγα.Πραγματικά υπέροχο χωριουδάκι...καθαρός αέρας,μικρά δρομάκια για περπάτημα.Κατα τ'άλλα,σιωπή! Κανένας δεν περπατούσε στους δρόμους παρα μονάχα κάποιοι κυνηγοί οι οποίοι έγδερναν ένα αγριογούρουνο και ύστερα το τεμαχίσανε για να το χωρίσουν σε ίσα κομμάτια...Παραδοσιακά όλα όσα μπορούσε να σου προσφέρει.Να σας πω την αλήθεια πέρασα πολύ όμορφα άν εξαιρέσω τον ξενώνα όπου το βράδυ γίναμε εμείς οι κυνηγοι και σκοτώναμε ΣΚΟΡΠΙΟΥΣ! Ναι καλά ακούσατε...και η μεγαλύτερη πλάκα ήταν το πρωί που παραπονέθηκα στον σπιτονοικοκύρη και μου είπε με ένα απαθέστατο ύφος "Α! σιγά καλέ,άκακοι ήτανε,άμα με ρωτούσατε απο βραδύς θα σας το λεγα για να μην φοβάστε!"
Έτσι απλά και βουνίσια μας το είπε...Δεν πειράζει όμως αυτός θα χάσει μόλις μάθει πως με στείλανε για δουλειά! Παρ' όλο αυτά εγώ πέρασα υπέροχα..Επιζητούσα την τόση ηρεμία και την απόλαυσα πιστέψτε με!