Πόσο πολύ φοβήθηκα...

Ένας ήχος,ένα τρομαγμένο βλέμμα,ένα μωρό,το δικό μου μωρό να κείτεται στο πάτωμα και μιά ανάσα που δεν μπορεί να βγεί απο το στοματάκι του...Πέφτω στο πάτωμα μαζί του,κινήσεις γρήγορες και μιά σκέψη φευγαλαία "όχι πάλι",χτυπάω τη πλατούλα του ,ανάσα καμιά,χεράκια απότομα παγωμένα και όψη μελανή...αναζητώ το τηλέφωνο,ζητάω βοήθεια για ασθενοφόρο,ζήτάνε στοιχεία,τους παρακαλάω να έρθουν γρήγορα,μου λένε πού λέω απλά διεύθυνση κι εκείνοι μου μιλάνε για τις πρώτες βοήθειες.Το τηλέφωνο μου πέφτει απ'τα χέρια γιατί απλά ωιώθω τα δευτερόλεπτα να χάνονται και μαζί και η ανάσα του.Χτυπάω δυνατά και του φωνάζω να αναπνεύσει.Τέταρτο χτύπημα και παίρνει την πρώτη του ανάσα...

Τον γυρίζω και περιμένω να δω μιά αντίδραση...και τότε τα μάτια του γουρλώνουν,βλέμμα κενο,το αριστερό μου πόδι τρέμει ανεξέλεκτο,δεν ορίζω τον εαυτό μου,αρχίζει και κάνει σπασμούς...παίρνω τηλέφωνο την πεθερά μου και ζητάω βοήθεια...

τον έχω στα χέρια μου και νιώθω πως κάτι έχει πάθει στο κεφάλι,σκέψεις κακιές,σκοτεινές,εφιαλτικές,μισή ώρα πρίν τον μάλωνα και του έλεγα να κάνει ησυχία και τώρα παρακαλάω για μία φωνούλα του....κλείνει τα μάτια του και δε λέει να τ'ανοίξει...

μεταφέρεται στο νοσοκομείο και ξαναζώ στιγμές που τις έχω αφήσει πίσω μου,εδώ και καιρό,στιγμές αγωνίας πίσω απο μία πόρτα και ένας παιδοχειρούργος να μου λέει να περιγράψω το τί έγινε κι εγώ να κλαίω και να κλείνομαι σ'αυτον τον τρόμο μου για το αν έχει πάθει κάτι το μωρό μου!Λίγες ώρες μετά το μωρό ξαναπαίρνει το χρώμα του,οι άσχημες εικόνες σβήνουν στα πρόσωπα όλων...κι έρχεται το βράδυ γύρω στις 2..όλος ο θάλαμος κοιμάται κι εγώ νιώθω πως θέλω να κάνω εμετό! Κλείνω τα μάτια μου και βλέπω εκείνο το αχανές βλέμμα του και τρελλαίνομαι στο τί θα μπορούσε να είχε συμβεί εάν δεν αντιδρούσα γρήγορα,εάν δεν ειδοποιούσα το ασθενοφόρο άμεσα.

Ξέρω σας στεναγχώρεσα,αλλά ήθελα κάπου να βγάλω όσα με βάρυναν....Μην το ζήσει καμία μανούλα...Μόλις γίνει καλά,θα επισκεφτούμε την εκκλησία,πρέπει ν'ανάψω μία λαμπάδα στην Αγία Άννα...που χθές βοήθησε το δικό μου μωρό!

Μεγάλη η Χάρη Της!