Μεγάλο πράγμα η συγχνώμη!

θα ξεκινήσω την ανάρτησή μου με μία πολύ όμορφη ιστορία...

"Ήταν κάποτε δύο φίλοι που περπατούσαν στην έρημο. Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας απο τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο. Ο τελευταίος πονεμένος,αλλά χωρίς να πεί τίποτα, έγραψε στην άμμο ...-ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ-

Συνέχισαν να περπατούνμέχρι που βρήκαν μιά όαση,όπου και αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο.Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι δεν ήξερε καλό κολύμπι και πήγε να πνιγεί. Αμέσως ο φίλος του τον βοήθησε και τελικά σώθηκε. Όταν συνήλθε,έγραψε πάνω στην πέτρα -ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ!-

Μόλις ο φίλος του διάβασε και στην άμμο και στην πέτρα τα όσα έγραψε για κείνον γύρισε και τον ρώτησε ΓΙΑΤΙ; Γιατί τη μία φορά έγραψες πάνω στην άμμο και την άλλη πάνω στην πέτρα;

Τότε του απάντησε...

"-Όταν κάποιος μας πληγώνει,πρέπει να το γράφουμε στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγχνώμης μπορούν να το σβήσουν.Άλλα όταν κάποιος κάνει κάτι καλό,πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει!!!"

Αυτή λοιπόν η μικρή ιστορία μας μαθαίνει να γράφουμε τα τράυματά μας στην άμμο και να χαράζεις τις χαρές σου στην πέτρα.

Ωραία τα γράφουμε μα πολύ δύσκολα τα υλοποιούμε...Χθές βράδυ έκατσα και σκέφτηκα αν κάπου έχω κάνει λάθος κι αν έχω κρίνει σκληρά κάποιους ανθρώπους.

Σήμερα το πρωί είχα πάρει τις αποφάσεις μου...Ζήτησα συγχνώμη σε κάποιον που πραγματικά είχα πληγώσει και κράτησα κοντά μου μονάχα ανθρώπους που με γεμιζουν απο μικροχαρές και οι καθημερινές πράξεις τους δείχνουν το πόσο μ'αγαπάνε κι εμένα και τα παιδιά μου!!!!

Μπορεί να άργησα ...αλλά έμαθα απ' τα λάθη και τις πράξεις μου...

Εσείς;;;;;

Επιτέλους μας μπαίνει το σκουφάκι...

Τα πρωινά κάνει λίγο ψύχρα στο μπαλκόνι!!! Πίνω καφεδάκι ζεστό,τα παιδιά μόλις φύγανε για το σχολείο,ο σύζυγος στην εργασία του κι εγώ παρέα με τον μικρό μου Δημήτρη!!!!
Έπρεπε όμως κάτι να του φορέσω και καθώς ανακάτεβα τα συρτάρια του ,βρήκα το υπέροχο αυτό χειροποίητο σκουφάκι..Ήταν δώρο απο μία τόσο ευγενική φίλη της μητέρας μου απο τo blog "Δημιουργία",η οποία μόλις γεννήθηκε το μωρό μας, μπήκε στον κόπο να πλέψει για κείνον!!Μ'έκανε πολύ εντύπωση αυτή η κίνηση...μα ο μικρούλης μου ήταν τοσοδούλης-άμα θυμάστε- και χανόταν ολόκληρος εκεί μέσα..Ε να λοιπόν που μεγαλώσαμε και το φοράμε με καμάρι πια!!!!
Ελπίζω να μας βλέπει για να της πούμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!

μόλις ήρθες στον κόσμο...

"25 Σεπτεμβρίου 2010, ώρα 12.10... ήρθες μικρό μου στον κόσμο μας και είδες επιτέλους τη μανούλα σου που τόσο πολύ σε περίμενε!!!"

Η σημερινή μου ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην παιδική μου φίλη και νονά του πρώτου μου παιδιού..Τόνια! Σήμερα έγινε μανούλα... Ο Θεός της χάρισε έναν υπέροχο μικρούλη μόλις 3100 γρ...το κλάμμα του ακούστηκε σ'όλη την αίθουσα και έκανε αισθητή την παρουσία του απο τα πρώτα του δευτερόλεπτα!!

-Τόνια μου σίγουρα περασες πολλά,στεναγχώριες αρκετές κι αβάσταχτες..το κουράγιο σου μεγάλο όμως και ποτέ δεν το έβαλες κάτω! Με τόσο πολύ θάρρος είπες και πάλι θα προσπαθήσω και να που όλα πήγαν τόσο καλά κι επιτέλους ήρθε αυτό το αγγελούδι και άπλωσε το χεράκι του στο στήθος σου κι αμέσως ηρέμησε απο το κλάμμα της πρώτης επαφής με τον έξω κόσμο!!!!Είδες μάτια μου πόσο όμορφος είναι,είδες που πήρε τα χειλάκια σου ;;;Χάρηκα τόσο πολύ που ήμουν δίπλα σου σ'αυτή την τόσο σημαντική στιγμή της ζωή σου!Μέσα απο την καρδιά μου, σου εύχομαι να 'ναι ευλογημένο και τυχερό...να τον καμαρώσετε σε κάθε του βήμα και να μην του χαλάτε χατήρι..Δεν μπορώ να τον φανταστώ στεναγχωρημένο μ'αυτά τα φουσκωτά χειλάκια και μ' αυτό το βλέμμα το παραπονεμένο που είχε όταν τον φέρανε μετά την γέννα!!!!Το προσωπάκι του ακόμα είναι μπροστά στα μάτια μου!!!

Να σας ζήσει!!! Να σου ζήσει φιλενάδα και να τον νανουρίζεις στην αγκαλιά σου το τραγούδι που σου αφιερώνω... je t'aime!!!!!!!!

Θέλει μαγκιά...

Ο καθημερινός αγώνας για επιβίωση είναι άθλος!!!

Κάποτε δεν μπορούσα να σκεφτώ πως θα εκτιμούσα και το τελευταίο ευρώ της τσέπης μου...Ήμουν πράγματι λίγο παραπάνω σπάταλη,έβγαινα συστηματικά κάθε Παρασκευή βράδυ και πήγαινα 3-4 φορές για καφέ έξω απο το σπίτι...Κερνούσα πάντοτε την παρέα μου και μ'άρεζαν τα πολύ ακριβά εστιατόρια!!Βέβαια αργότερα κατάλαβα πως αυτό που μου έλειπε ήταν η συντροφιά! Είχα σύζυγο αλλά μονάχα στα χαρτιά...

Κάπως έτσι λοιπόν τα έβαλα όλα κάτω,τα ζύγισα..και κατάλαβα πως είναι ώρα να φύγω απο κείνον τον ΤΟΤΕ γάμο και να προχωρήσω με τα παιδιά μου! Σίγουρα θα άλλαζαν πολύ οι συνήθειές μου,μιάς και οικονομικό πρόβλημα δεν είχα μέσα απο κείνον το γάμο..υλικά αγαθά άπειρα...τίποτα όμως δε με σταματούσε! Ήθελα να πετάξω,να ζήσω αυτό που ζούσανε όλες οι άλλες φίλες μου...την "καθημερινότητα"..

Θέλει μαγκιά να μπορέσεις να πείς στα "αγαθά" ΆΝΤΕ ΓΕΙΑ!!!

Ύστερα απο 4 μιση χρόνια σας λέω πως επιτέλους ζώ την καθημερινότητα που επιζητούσα και την απολαμβάνω πολλές φορές...Είμαι με τον λατρευτό μου σύζυγο Αλέξανδρο...ανακαινίζουμε σιγά σιγά το σπιτάκι μας,με τη βοήθεια των γονιών μου..πηγαίνουμε και κλείνουμε ένα ένα τα ηλεκτρικά γιατί δεν βγαίνουμε οικονομικά...μα παρ'όλα αυτά ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ....το ίδιο και τα παιδιά μου...Δεν τους λείπει τίποτα! Σίγουρα κι ο πατέρας τους συμβάλλει σ'αυτό αλλά κι απ' τη μεριά μου..χατήρι δεν τους χαλάωωωω..

Την Καλημέρα μου και σας το χαρίζω το τραγουδάκι!!Πατήστε να το ακούσετε!!!!

NYXTA EINAI THA PERASEI

Άκουγα τραγούδια στο yοutube και βρήκα αυτό της Κανελλίδου ... Με συγκίνησε,το άκουγα σ' ένα cd μου τις νύχτες που ήμουνα μόνη μου..ο Αλέξανδρος ήταν φαντάρος και μου έλειπε πολύ!!!Έτσι κάθε φορά που το ακούω μου τον θυμίζει!!!!

Φιλάκια μανάράκι μου...στο χαρίζω και πάλι...με τη διαφορά πως πλέον το ακούμε αγκαλιά...

Ήταν ένα όνειρο!!!

Θέλω να πώ,ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους όσους βοήθησαν να πραγματοποιηθεί αυτή η τόσο όμορφη ΤΕΛΕΤΗ!
Να ξεκινήσω απ' τους γονείς μου,οι οποίοι στάθηκαν βράχοι δίπλα μου και ανέλαβαν τις μπουμπουνιέρες και την δεξίωση του Δημήτρη μου!
Να πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στην καλή μου φίλη και πλέον κουμπάρα μου Λίτσα,η οποία διακόσμησε σαν όνειρο κάθε γωνιά της εκκλησίας και της δεξίωσης, έτρεξε με το παραπάνω να τακτοποιήσει τα πάντα γιατί εγώ πνιγόμουνα με τα τρία τα παιδιά και την ανακαίνιση του σπιτιού...
Ένα ευχαριστώ στην καλή μας φίλη και γειτόνισσα της μητέρας μου Ελένη,η οποία μου στάθηκε σαν δεύτερη μητέρα σε όλες τις προετοιμασίες και πολλές φορές στην φύλαξη του Δημητράκη...
Ένα ευχαριστώ στην "Γλύκα" με τα υπέροχα πορτοκαλί παπουτσάκια-γλυκάκια που ετοίμασε για τον κόσμο στην εκκλησία...
Ένα ευχαριστώ στην Αγγελική που άν δεν ήταν εκείνη,το μωρό μας δεν θα μάζευε τόσες γραπτές ευχές μέσα στο τόσο όμορφο βιβλίο ευχών που μου χάρισε!
Ένα ευχαριστώ στην DeeDee, η οποία με συγκίνησε με το δώρο της...ξέρει εκείνη!!!
Κι ένα ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλες τις γλυκές μου φίλες που ήρθαν απο κοντά και μας ευχήθηκαν και ελπίζω να περάσανε καλά!!!
Ήταν όλα ένα όνειρο και όνειρο θα μείνει στην καρδιά όλων μας...

Καλοφωτισμένο να ' ναι το αγοράκι μου, και ΤΥΧΕΡΟ!!!!

YΓ/ Το τραγούδι είναι αφιερωμένο στον πατέρα μου!!!

Λίγες μέρες μείνανε για την βάπτιση!!!

Μπήκαμε σε μία ευθεία..την Κυριακή βαπτίζεται ο μπεμπούλης μας..επίσημα πλέον "Δημήτρης" !!!!

Κάποιος κατουρήθηκε ή μου φαίνεται;;;

Την Κυριακή σίγουρα ο μπαμπάς μου θα είναι λίγο πιο χαρούμενος απ'όλους τους άλλους!!Δεν είναι λίγο να μεγαλώνεις και να ξέρεις πως ένα μικρό πλασματάκι σαν κι αυτό φέρει πλέον τ' όνομά σου..Ξέρεις πολλές φορές, θέλουμε να περάσουμε κάποιες συνήθειές μας,κάποια ταλέντα μας κι επιθυμίες μας στα παιδιά μας ή στα εγγόνια μας.. Είναι όμορφο να βλέπεις πως σε πολλά μοιαζει εσένα...απλά δεν πρέπει να υπερβάλλομε και να θέλουμε να περάσουμε όλο το είναι μας...πρέπει να αφήνουμε και χώρο αρκετό για τα δικά του κ μόνο ΘΕΛΩ!!!!

Αρκετά ρητόρευσα...

Φιλάκια πολλά!!!!

Φθινοπώριασε...

όμορφη εικόνα!!! η νύφη του Βορρά ετοιμάζεται να βάλει την φθινοπωρινή της ενδυμασία!!!
πόσο πολύ μου αρέσει αυτή η εποχή..ακόμα κι όταν πήγαινα σχολείο μου άρεζε..,έπαιρνα τα καινούρια μου βιβλία,τη σχολική μου τσάντα..όλα καινούρια,κι όλα απο την αρχή, δίχως κάποια κακή εντύπωση απο τους καθηγητές αφού ήταν μόλις η αρχή και πάντα ελπίζαμε σε κάποια καλύτερη σχολική χρονιά!
Τέλος πάντων αυτά πέρασαν για μας και όλα τα παραπάνω να ξαναζούμε μέσα απο τα παιδιά μας και τα σχολικά τους είδη που καλούμαστε να ψωνίσουμε εμείς οι μητέρες!!!
Εμένα απλά μ'αρέσει το φθινόπωρο γιατί νομίζω μας φέρνει πιο κοντά...ακόμη και στο κρεβάτι!!!!Λίγο κρύο παραπάνω και τα ποδαράκια ενώνονται κάτω απο το λεπτό κουβερτάκι της κρεβατοκάμαρας!!!!
Άχ τέτοια σκέπτομαι και μετά αφήνομαι και σε 9 μηνές μετανιώνεις για κείνη τη νύχτα μ'εκείνο το κρύο και εκείνα τα ποδαράκια που τριφτήκανε λίγο παραπάνω!!!!!Καταλαβαίνετε τί λέω!!!!!!!!
Λοιπόν, αφήστε τα παραπάνω και κρατήστε αυτήν την ευχή μου "Να έχετε όλοι σας έναν καλό χειμώνα,μία καλή κι ευλογημένη σχολική χρονιά για τα τερατάκια σας - όσοι έχετε- και ΥΓΕΙΑ!!!!!!"